Ik ben al zolang als ik me kan herinneren gek op muziek, de oudste verhalen die ik me kan herinneren is dat zodra Dave berry op onze aquarium TV was, ik naar het beeldscherm liep en met mijn armpjes stond te zwaaien voor de TV als This strange effect van hem werd gespeeld (ergens 1965) .
Verder was ik geobsedeerd door de bandrecorder die we hadden , een grijs / blauwgroene als ik het me goed kan herinneren, een Grundig bandrecorder met een kattenoog.
Ik kon een hele tijd bij het tafeltje staan, gebiologeerd door de muziek die in prachtig mono met een signaal/ruisverhouding van 50% uit de speaker kwam.
Ik ruik nu weer het apparaat , want in die tijd leek het een combinatie van warmhoudplaatje en muziek apparaat :).
Dit heeft zo jaren aangehouden en de blootstelling aan nozem muziek is al vroeg begonnen, dankzij mijn oudere broers die me vanaf mijn prilste geheugen bloot hebben gesteld aan hun 'nozem muziek' 🙂
volgens mij toen mijn ouders boven de wieg hingen en zeiden, zeg eens mama zeg eens papa , antwoorde ik hoogstwaarschijnlijk met monday, monday
naja in mijn ietwat oudere jaren ging ik gedwongen van Neil Diamond houden maar met het ontdekken van deep purple en queen zorgden ervoor dat ik meer en meer mijn eigen smaak ging ontdekken.
uiteindelijk ben ik begin jaren 80 naast muziek consumeren ook muziek gaan maken (alhoewel de term muziek misschien in het begin niet helemaal de lading dekte)
Begonnen met repeteren met wat vrienden op slaapkamers tot de buren zo over de zeik waren dat we naar de volgende slaapkamer verhuisden.
Geen geld voor echte versterkers dus met buizenradio's die als versterker dienden (en zo af en toe ook als AED) , godskolere wat gaven die dingen een stroomstoot af als je 'per ongeluk' iemand met een van je stemschroeven raakte 🙂
En zo ontstond uit een groepje vrienden een bandje wat de naam Booster zou gaan dragen.
Dat heeft aantal jaren stand gehouden (beginjaren 80 tot ergens '89)
Je kunt van die eerste periode weinig terugvinden aangezien er geen internet, mobiele telefoons of zelfs bijna geen consument videocamera's waren.
Hier vind je nog wat beelden uit 1985 op het Wilhelminaplein, het geluid is niet origineel, maar van een nieuwere bron.
Ergens vanaf 2006 hebben we nogmaals een tijdje samen gespendeerd in de reunie versie van Booster, waarbij de stemming er niet slechter op was geworden, maar wel een stuk volwassener.
Helaas bleek het wederom geen eeuwig leven beschoren, en na een 4-5 jaar was het op, en is ieder weer zijn eigen weg gegaan.
gelukkig waren er in de reunie tijd al wel veel meer kanalen beschikbaar om onszelf te vereeuwigen 🙂
Vanaf dat tijdstip is voor mij persoonlijk het musiceren weer over gegaan in consumeren, alhoewel ik nog steeds een zwak heb voor 'mijn' instrument de bas gitaar.
